این شعر محصول دوران دانشجوییه. حالا که مدرسه ها تعطیله بیشتر یاد اون روزا می افتم. راستش داشتم جزوه ای رو که بعد از عید قراره به بروبکس کلاس اولی ام بدم آماده می کردم که یکهو از وسط کتابها و ورقه هام دالی کرد. منم جایی بهتر از اینجا برای سوک سوکش سراغ نداشتم

آقا معلم! سلام، ما شاگرد شماییم

میشه فردا که جمعه است بازم کلاس بیاییم؟

کلاستون شبیه دنیای آرزو هاست

توی کلاس انگاری تو قلب رویاهاییم

می شه اونجا بمونیم تا وقتی زنده هستیم

آخه بیرون از کلاس خیلی از هم جداییم

دیروز گفتید که شما گنجشکا رو دوست دارید

آقا به خدا ما هم رفیق گنجشکاییم

می دونیم که یه روزی کلاسها تعطیل می شن

اونوقت اگه نباشید ما راست راسی  تنهاییم

آقا معلم! نرید، دل ما خیلی تنگه

اون سر دنیام برید ما باهاتون می آییم

حالا می بخشید اگه نامه مون خیلی بد بود

آخه بین شاگردا، ما تنبل اوناییم

وای! نکنه یه وقتی چشماتون درد بگیره

آخر نامه شده، زحمتو کم نماییم

فقط می شه بپرسیم فردا کلاس هست یا نه؟

آقا معلم آخه، ما عاشق شماییم!