فیلم تارزان که بیش از صد و خُرده ای سال از نوشتن داستانش می گذره و چندین و چند نسخهء سینمایی و تلویزیونی و انیمیشن ازش ساخته شده، باید چه خصوصیت جدیدی داشته باشه تا بیننده رو جذب کنه؟ خصوصیت جدید این فیلم می تونه این باشه که دیگه روایتگر کودکی و دوران زمخت جنگل در زندگی تارزان نیست. جان کلایتون الان یک جنتلمن واقعی در یک قصر واقعی با همسر زیبای واقعیشه و دسیسه ای سبب می شه که برگرده به دوران عجیب و غریب زندگی در جنگل. جذابیتهای اکشن فیلم و صحنه های پرش عمودی جان و افراد قبیله، تاب خوردنهای تارزانی... همه اینها جذاب هستن اما باز هم کافی نیستن. طبیعی جلوه نمی کنند. بدنهای مافوق سیکس پکی افراد قبیله و حتی خود جان، زیبایی مسحورکننده همسر تارزان که در سخت ترین شرایط هم به لطف جلوه های سینمایی و گریم از این زیبایی کم نمیشه، سردی و بی احساسی بیش از حد تارزان، نیروی اهریمنی بَدمن ماجرا که اصلا معلوم نیست چرا شیطان وجودش اینهمه فعاله، همه اینها به باورپذیر نشدن داستان بیشتر کمک میکنه. با این حال نباید از زیبایی صحنه های رودررویی با حیوانات، و اینکه تشخیص واقعی از غیرواقعی امکان ناپذیره، گذشت.

در کل برای یکبار دیدن و سرگرم شدن فیلم بدی نیست، به شرطی که دیدنش رو دیروقت شروع نکنید که مثل من صبح برای رفتن به محل کار خواب بمونید:)))